Voor SIMONE
In 2010 kreeg Simone Bischoff, toen 33 jaar jong, tijdens de zwangerschap van haar tweede kindje de diagnose hersentumor. Voor haar, haar man en (nu) twee dochtertjes een niet te verkroppen boodschap.
Na de diagnose kom je als gezin en als familie in een rollercoaster. Je voelt je machteloos en wil iets doen.
In 2012 was de eerste editie van Ventoux3 om het gevoel van machteloosheid om te zetten in iets goeds. Lees op deze pagina het verhaal van Simone.
Voor ons staat Simone symbool voor alle mensen met een hersentumor
In 2011 besloot Bas, zwager van Simone, samen met een vriend, Klaas Jan, in actie te komen en een evenement op Mont Ventoux te gaan organiseren om heel veel geld in te zamelen voor hersentumoronderzoek: Stichting Ventoux3.
Voor ons staat Simone symbool voor alle mensen met een hersentumor die moeten, maar niet kunnen leven met het feit dat deze vorm van kanker nu nog ongeneeslijk is.
Op 11 februari 2018 overleed Simone aan de gevolgen van haar hersentumor.
Wie Simone beter kende heeft gezien met hoe ontzettend veel doorzettingsvermogen, positiviteit en levenslust ze in het leven stond.
Na haar diagnose kon Simone nóg beter dan voorheen genieten van mooie momenten met haar gezin, familie of vrienden. Nooit hoorden we haar klagen over haar ziekte. Integendeel: ze maakte, met name in de goede tijd tussen operaties en behandelingen, heel veel mooie herinneringen.
Dat Simone een groot doorzettingsvermogen had werd niet alleen duidelijk tijdens moeilijke momenten gedurende haar ziekte, maar ook op de Mont Ventoux, die ze verschillende keren beklom, en in 2015 zelfs 2 keer op 1 dag.
"Niemand mag overkomen wat Simone overkwam. Niemand mag meemaken wat haar man en kindjes meemaakten. Daarom organiseren we Ventoux3. Voor hoop op een toekomst zonder hersentumoren.
- Bas, zwager van Simone en bedenker Ventoux3
STEUN ONDERZOEK
Deelnemers aan Ventoux3 halen geld op voor belangrijk hersentumoronderzoek gefinancierd door Het Hersentumorfonds en ErasmusMC Foundation. Dat is hard nodig, want op dit moment is er voor patiënten geen perspectief.
